Περιμένοντας….

In attesa… Nel mio cammino, Stanca morta Mi sono seduta All’ombra di un albero verde Immersa nei miei pensieri Vestita in bianco-celeste Il colore del cielo In attesa.. Sognando l’Amore. Ho incontrato una stella Estratta dal mare, Il battezzattorio del dolore. Non avevo sentito rumori Non mi ero accorta Dal suo arrivo gentile. In silenzio. Mi aveva raggiunta E mi ha sorriso. Sanguinavano ancora le sue ferite. Le ho sfiorate, Un’accarezza di tenerezza, Una lacrima si è spuntata E si è rotolata sul suo viso Come una stilla rugiada. Ti sono venuto vicino Perché tu possa ascoltarmi Mi ha sussurrato. Già lo sapeva che La vita mi aveva imparato, Cosa significa il dolore, Con le mille sue forme. Prima di lei avevo vissuto… La mia prova dell’esistenza… Ma ero ancora capace Di sognare in attesa. Una lacrima si è rotolata Anche sul mio viso E gli ho risposto Con un mio sorriso In attesa… Lunapiena Περιμένοντας.. Κουρασμένη απ’το δρόμο        κάθησα μια μέρα στον ίσκιο ενός δένδρου, βυθισμένη στις σκέψεις μου τυλιγμένη στο γαλάζιο.. σαν το χρώμα τ’ουρανού περιμένοντας.. Ονειρεύτηκα την αγάπη. Κι ήρθε κοντά μου έν’αστέρι, που βγήκε απ’τη θάλασσα, την κολυμβήθρα του πόνου. Δεν είχα ακούσει θόρυβο ούτε κατάλαβα τον ερχομό του Με πλησίασε ευγενικά μες τη σιωπή.. αιμορραγούσαν ακόμα οι πληγές του.. Το χάϊδεψα τρυφερά αγγίζοντας το με τ’ακροδαχτυλά μου. Ένα δάκρυ από τα μάτια του  κύλησε στο προσωπό του, σαν μια σταγόνα βροχής.. "Ήλθα κοντά σου.. να σου μιλήσω", ψιθύρισε.. Το ήξερε φαίνεται ότι η ζωή μου είχε μάθει καλά τι σημαίνει πόνος.. με τα χίλια προσωπά του! ..γιατί πολύ πριν απ’αυτό εγώ είχα ζήσει την δοκιμασία της ύπαρξής, αλλά μπορούσα ακόμα να ονειρεύομαι περιμένοντας… Ένα δάκρυ κύλησε και στο δικό μου πρόσωπο και του απάντησα μ’ένα μου χαμόγελο περιμένοντας… Lunapiena