Il Tempo non può nulla..
Ho cercato invano la spiaggia dell’oblio dove nasce l’albero del loto per ubbriacarmi dal suo succo e cancellare i miei ricordi..
Ho vagato senza una bussola come un naufrago allucinato dove le sirene incantano i marinai per ascoltare il loro canto e scordarmi del tuo sorriso..
Ho cercato in una notte d’Agosto per la danza delle stelle cadenti per far ballare i miei ricordi lontano della mia memoria lasciati nel buio dell’universo..
Ho cercato invano la spiaggia dell’oblio, dove i sentimenti dormono come uccelli tra gli scogli ma.. ho incontrato solo la luna.
Nel suo perpetuo vagare per risaldare l’antico patto d’amore danza col sole… al suono delle onde. Il tempo non può nulla più.. che rispettare la forza dell’Amore!
Ho smesso di vagare per cercare la mia spiaggia dell’oblio, accarrezzo con dolce rispetto i miei più cari ricordi.. e suono la danza della luna.
Lunapiena 28-8-2003
|
Ο χρόνος τίποτε δεν μπορεί..
Άδικα έψαξα για την ακρογιαλία της λησμονιάς όπου φυτρώνει ο θάμνος του λωτού για να μεθύσω με το χυμό του και να σβήσουν οι αναμνήσεις…
Περιπλανήθηκα χωρίς πυξίδα σαν τον χαμένο ναυαγό εκεί που οι σειρήνες τραγουδούν και σαγηνεύουν τους ναυτικούς, για να ξεχάσω τη μορφή σου.
Έψαξα μια νύχτα του Αυγούστου, που οι περσίδες πέφτουν χορεύοντας για να βάλω στο χορό τις θύμισες να φύγουν από την μνήμη μου θυσία να γίνουν στο σκοτάδι του κόσμου.
Άδικα έψαξα για την ακρογιαλιά της λησμονιάς όπου τα συναισθήματα κοιμούνται στους θάμνους.. παρέα με τα πουλιά, αλλά.. συνάντησα μόνη της, τη Σελήνη.
Στη αιώνια περιπλανησή της για να τακτοποιήσει μια πανάρχαια ερωτική συμφωνία χορεύει με τον ήλιο
στον ήχο των κυμάτων Ο χρόνος δεν μπορεί.. παρά να σεβαστεί την δύναμη της Αγάπης!
Σταμάτησα να περιπλανιέμαι και να ψάχνω για την δική μου ακρογιαλιά της λησμονιάς, χαιδεύω με τρυφερό σεβασμό τις αγαπημένες μου μνήμες και τραγουδώ στο χορό του φεγγαριού.
Lunapiena
|
6 responses to “Ο Χρόνος τίποτε δεν Μπορεί…”
Τζωρτζίνα
14 Οκτωβρίου 2008 στο 21:56
Σταμάτησα να περιπλανιέμαι και να ψάχνω για την δική μουακρογιαλιά της λησμονιάς,χαιδεύω με τρυφερό σεβασμότις αγαπημένες μου μνήμεςκαι τραγουδώ στο χορό του φεγγαριού.ΘΕ΄ Ι΄ ΚΟ !!!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ VASSO
Vasso
14 Οκτωβρίου 2008 στο 21:58
Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!…. γλυκειά μου ΚΑΛΗ Σου Νύχτα Μια αγκαλιά μεγάλη… μεγάλη
Βεατρίκη
14 Οκτωβρίου 2008 στο 23:37
Βάσσω μου, είναι υπέροχο!
Vasso
15 Οκτωβρίου 2008 στο 05:13
Σε Ευχαριστώ πολύ…. Βεατρίκη Να έχει μια υπέροχη μέρα!
yannidakis
15 Οκτωβρίου 2008 στο 07:12
αναμεσα σε καποια στιγμη του χρονου, εκει στις ακτινες τις χθεσινης πανσεληνου, οι νυχτεριδες χορευαν στο ρυθμο του φεγγαριου (βλ. βιβλιο επισκεπτων…)
Vasso
15 Οκτωβρίου 2008 στο 13:13
Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ… για την όμορφη Πανσέληνο ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!….