La Tua amicizia
Come un fiore che nasce tra le spile, come una lacrima che canta l’amore, come l’ape che cerca l’utile senza incantarsi dalla bellezza dei fiori, come la parola che cerca la ragione nascosta nell’angolo dell’emozione, e la Tua amicizia per me…
*****
Come quell’ombra di una quercia, che nei suoi rami aperti, ospita tanti uccelli smariti, perchè riesce a vivere in una terra secca. Come la freschezza di un platano nelle calde giornate d’estate è la Tua amicizia per me…
*****
Η δική σου Φιλία
Σαν το λουλούδι ανάμεσα σ’αγκάθια σαν ένα δάκρυ που την αγάπη τραγουδά, σαν τη μέλισσα που τ’αναγκαίο ψάχνει χωρίς να την πλανεύει του άνθους η ομορφιά. Σαν τις λέξεις που ψάχνουν τις αιτίες που’ναι κρυμμένες κάτω απ’τη συγκίνηση, είναι η δική σου Φιλία.. για μένα.
*****
Σαν της βελανιδιάς την σκιά που στα κλαδιά της φιλοξενεί χιλιάδες ταξιδιάρικα πουλιά, γιατί αντέχει να ζει.. σε ξεραμένη γη. Σαν τη δροσερή αγκαλιά του πλάτανου στις καυτές μέρες του καλοκαιριού Είναι η δική σου φιλία… για μένα. Lunapiena |
7 responses to “Η δική σου Φιλία…”
Γιώργης
18 Οκτωβρίου 2008 στο 12:43
Σαν την αγάπη στο στενό
δακρύζει κι η φιλία
πονάει και νιώθει μοναξιά
και πέφτει στα βιβλία.
Καλό Σαββατοκύριακο.
yannidakis
18 Οκτωβρίου 2008 στο 15:23
"Διχως μια λεξη ν’ακουστει απο τα δυο μας χειλη ωρες μιλουν οι σκεψεις μας, ετσα ‘ναι φιλε, οι φιλοι" (λαϊκη μαντινιαδα)
Vasso
18 Οκτωβρίου 2008 στο 18:54
Καλή σου Νύχτα…. Να΄σαι ΚΑΛΑ, Γιώργη ποτέ από Φιλία μη πονέσεις…
Vasso
18 Οκτωβρίου 2008 στο 18:58
Έτσι είναι Φίλε μου… οι Φιλία Φτάνει που οι καρδιές μιλούνε… Καλή Σου Νύχτα!… Γιαννιδάκη
Salvo
18 Οκτωβρίου 2008 στο 21:23
L’amicizia stormisce come vento
fra le foglie della grande quercia
la senti
cantare
nelle notti d’Autunno.
L’amicizia
non
è mai persa dietro
un attimo che va via
rimane radice
di ogni pensiero
perchè
è radicata,conficcatta
come radici sulla terra
del ricordo.
Con mai immutat amicizia Salvo un sorriso Vasso :-)
Vasso
18 Οκτωβρίου 2008 στο 22:14
Quanta GIOIA!…. Salvo BENVENUTO….. in questo angolo di amicizia….
Sono emozionata…. GRAZIE! amico carissimo
Vasso
18 Οκτωβρίου 2008 στο 22:23
Η φιλία μεγαλώνει σαν τον άνεμο ανάμεσα στα φύλλα της μεγάλης βελανιδιάς την νοιώθεις να τραγουδά στις νύχτες του φθινοπώρου. Η Φιλία δεν χάνεται ποτέ… πίσω από τη στιγμή που φεύγει ριζώνει σε κάθε σκέψη γιατί ριζώνει και χώνεται βαθεία όπως οι ρίζες στο χώμα… της σκέψης.
Με παντοτινή φιλία Salvo