Un Solo Minuto di Silenzio
Stanco il Sole saluta… regalando il suo ultimo sorriso all’azzurro del cielo… dopo un lungo cammino… Si lascia perdere nel dolce abbraccio dell’ oscuro silenzio della Notte… e mille stelle spuntano, gocce di lacrime nell’ orizzonte..
Un solo minuto di silenzio, per trattenere la scia che lascia nel mio cuore, la Tua Luce… Incancellabile e’ l’Amore… nato nell’alba del mio cuore, che e’ diventato poeta per Te… tradotto in mille note, di un canto infinito nel silenzio…
Candele accese nel buio, i miei pensieri per Te… e’ tanto triste il sorriso del faro… che e’ sempre fedele al mare, soffio d’Amore in silenzio… nel chiaro di Luna che piange, gocce di lacrime sparse… nell’infinito dell’ Universo…
Lunapiena (2003)
|
Μια Στιγμή Σιωπής
Κουρασμένος ο ήλιος χαιρετά χαρίζοντας το τελευταίο του χαμόγελο στο γαλάζιο τ’ουρανού.. μετά από ένα μακρύ περίπατο. και χάνεται στη πιό γλυκειά αγκαλιά, στη σκοτεινή σιωπή της νύχτας.. και ξεφυτρώνουν χιλιάδες άστρα, σταγόνες δάκρυα στον ορίζοντα.
Μια στιγμούλα σιωπής μονάχα, για να κρατήσω την γραμμή που αφήνει μες στην καρδιά μου, το δικό σου φως.. Ανεξίτηλη είναι η Αγάπη που μια αυγή μέσα μου γεννήθηκε κι έγινε για σένα ποιητής.. ένα ατέρμονο τραγούδι στη σιωπή μεταφρασμένο σε χίλιες νότες…
Κεριά αναμμένα στο σκοτάδι οι σκέψεις μου για σένα.. θλιμμένο του φάρου το χαμόγελο που παραμένει πιστός στη θάλασσα, σιωπηλό ερωτικό άγγιγμα στο φως του φεγγαριού που κλαίει, σταγόνες δάκρυα σπαρμένα στο απέραντο του κόσμου…
Lunapiena (2003)
|
12 responses to “Μια Στιγμή Σιωπής”
yannidakis
9 Φεβρουαρίου 2009 στο 22:56
2003μια στιγμη σιωπηςενα ξημερωμα που αργει να ερθειεπικσιρο κ διαχρονικο το.. δημιουργημα σου..
Vasso
9 Φεβρουαρίου 2009 στο 23:25
Ci sono minuti che…Ci sono momenti che l’allegria,non visita il nostro salotto,il grigio nasconde l’orizzonte,e il cuore non vuole cantare…Ci sono momenti che sembrano,come una grigia eternita’…ma, non lasciarti disperare perche’tutto si gira nel mondo, tutto ritorna…Pensaci che sono dei fiori che nascono,e sanno fiorire e vivere a lungo,senza il calore del sorriso di Sole,e ancora altri che osano vivere in siccita’…Guardati intorno nella natura,le vere Bellezze di questo mondo,e poi nel ballo del tuo tempo di Vitae lasciati prendere da amati ricordi… Tante emozioni porta la musa,ad ogni cuore che respira l’ amore,per chi vuol vivere il suo presente,e il suo passato sa rispettare…Guarda la fiamma che vive in Noi,contro ogni tempesta feroce,che scoglie il gelo e porta calore,nel focolaio del nostro amore…Lasciati libero per cantare con me,e tutte le persone che sanno sognare,ad occhi aperte nel buio del mondo…Lasciati prendere dal Vento d’Amore.Non scordarti mai che, l’allegria ritorna in Noi dopo un periodo triste,come l’arcobaleno sorride al cielo,dopo una grigia giornata di pioggia…Lunapiena (2003) Υπάρχουν Στιγμές Υπάρχουν στιγμές που η χαρά δεν μπαίνει στο σαλόνι μαςτα γκρίζα σύννεφα κρύβουν τον ορίζοντακαι η καρδιά δεν θέλει να τραγουδήσει…Υπάρχουν στιγμές που μοιάζουνσαν σκοτεινή αιωνιότητααλλά κράτα την θλίψη σουόλα αλλάζουν στον κόσμο.. όλα μεταβάλλονταιΣκέψου ότι υπάρχουν λουλούδια που ζούν και ανθίζουν στο σκοτάδιδίχως το ζεστό χαμόγελο του ήλιουκι άλλα που επιβιώνουν στην έρημο χωρίς νερό..Κοίτα τριγύρω τη φύσηψάξε την ομορφιά της ζωήςκι ελεύθερη άφησε την πόρταστις πιό γλυκές αναμνήσεις του χθεςΠόσες συγκινήσεις χαρίζουν οι μούσες στις καρδιές που ξέρουν ν’αγαπούνκαι ζουν τις στιγμές του σήμερα σεβόμενοι το παρελθόν τους…Νοιώσε την φλόγα που μέσα σου φουντώνειπαρόλες τις καταιγίδες της ζωήςπου λοίωνε τον πάγο και φέρνει ζεστασιάστης καρδιάς μας την εστία…Μην ξεχνάς ποτέ ότι η χαράξαναρχεται μετά την θλίψηκαι σαν ουράνιο τόξο χαμογελάμετά απ’τη καταιγίδα…Lunapiena (2003)
Vasso
9 Φεβρουαρίου 2009 στο 23:26
Υπάρχουν στιγμές…Υπάρχουν στιγμές..που ο χρόνος χάνει την δυναμή του,ο ήλιος σκύβει και χαϊδεύει τις σκιές,αλλά τ’αηδόνι δεν σταματά να τραγουδά..σφιχτά αγκάλιασε της τριανταφυλλιάς τ’αγκάθινο αφιλόξενο κλωνάρι που του πληγώνει την καρδιά..δακρύζει σιωπηλό το φεγγάρι κρυμμένο σε μια γωνιά της νύχτας και γέμισε τον ουρανό μ’αστέρια..Υπάρχουν στιγμές..που μοιάζουν σαν σκοτεινή αιωνιότητακαι οι αναμνήσεις διψασμένες για λίγο φωςπροβάλλουν στο κατώφλι της μνήμης..κι οι μούσες τις παίρνουν απ΄το χέρι,τις ντύνουν με το μεταξένιο πέπλοπου υφαίνουν την νύχτα οι συγκινήσειςκαι τις οδηγούν σιωπηλά στον κήπο με τις ανθισμένες τριανταφυλλιές…παρέα να κρατήσουνε στ’αηδόνι.Lunapiena (2005) Ci sono minuti che…Ci sono minuti che..il tempo perde il suo potereil sole si piega e accarezza le ombrema, l’usignolo non smette a cantareabbracciando strettamente al ramo con le spine di una rosarisanguina la ferita del cuore…piange in silenzio la lunanascosta in un angolo nella nottee le sue lacrime diventano stelleCi sono momenti che..somigliano in grigia eternitàe ritornano in soglia gli ricordi assettati di un po di luce..e le muse gli prendono per manoli vestano con il velo di setache riccamano di notte le emozionie li guidano in silenzio nel giardinocon le rose spinose fiorite…per tenere compagnia all’usignolo.Lunapiena (2005)
ALEKOS
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 05:17
Καλημέρα Βασούλα.Πολύ ωραίο σε συνδιασμό με τη φωτό κιόλας
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:31
KΑΛΗ Σου ΜΕΡΑ, ΑλέκοΣε Ευχαριστώ..
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:35
Come una FarfallaCome una farfalla vorrei vivereogni mia giornata,con il pensiero che e’ l’ultimache ho per godere…Come una farfalla il mio cuorein cerca del fiore piu bello.Volare, fermarmi, ubriacarmi,dal nectar divino di Vita,lasciarmi gioire nella luce del giornogiocando con un raggio del Sole.Come una farfalla vorrei vivereogni mio minuto…senza aver tempo per rimpiangereoccasioni perduti…Come una farfalla il mio cuorelibera dal stretto del tempo,Volare nel sogno… tra un petalo all’altrofermarmi nella mia realta’,lasciarmi godere la liberta’ dell’attimoilluminata dal tuo raggio d’Amore. Lunapiena (2003) Σαν τη ΠεταλούδαΣαν τη πεταλούδα θα’θελα να ζώ κάθε μου μέραμε τη σκέψη ότι είναι η τελευταία που’χω για να χαρώΣαν τη πεταλούδα η καρδιάνα ψάχνει το πιό όμορφο λουλούδι.Να πετώ, να σταματώ, να μεθώ με της ζωής το θείο νέκταρ,στο φως της μέρας να χαρώπαίζοντας με μια ακτίνα του ήλιου.Σαν τη πεταλούδα θα’θελα να ζω τη κάθε μου στιγμή..χωρίς να μένει χρόνος στη θλίψη για κάποιες χαμένες ευκαιρίες.Σαν τη πεταλούδα η καρδιάελεύθερη απ΄του χρόνου την απειλή,στο όνειρο να πετάειαπό λουλούδι σε λουλούδι,και στην αλήθεια μου να σταματάγια να χαρεί της στιγμήςτο ελεύθερο πέταγμα,λουσμένη στο φως της αγάπης…Lunapiena (20030
Lady of Avalon
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:45
Βάσω… συγνώμη …. αυτό το έγραψες εσύ???Είναι τόσο τρυφερό και τόσο πολύ "γεμάτο"…Συνηθίζω από τα ποιήματα να κρατώ μια συγκεκριμένη στροφή… ή εστω ένα στίχο που μ’αρέσει…Εδώ ΟΛΟ το ποίημα είναι… τι να πω… δεν ξέρω τι να πιάσω και τι ν’αφήσω…Ετσι εμπνέομαι μόνο όταν είμαι ερωτευμένη… μετά… γειώνομαι … :PKαλή σου μέρα με εκτίμηση! :)
Annyra
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:57
Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους όταν θελήσω να περιγράψω τα αισθήματα που με κατέκλυσαν διαβάζοντας στοίχους, ποιήματα στο χώρο τούτο.Συγχαρητήρια και σε ευχαριστώ Βάσω για την φιλοξενία.Άννα
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 07:13
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ…Είπα να συγκεντρώσω κάποια λόγια που ξεχείλίζουν την καρδιά και χαιδεύουν της Στιγμής την Ομορφιά.. μέσα στα χρόνια..ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 07:15
COGLIERE L’ATTIMO La radio trasmette la musica di Bach, le vibrazioni della mia anima si mischiano con i battiti del mio cuore. Un viaggio nel ritmo musicale in compagnia con le immagini della mia fantasia. Un viaggio all’ interno… un viaggio verso su’… Il tempo, il luogo perdono la loro forma. Il passato si mischia con il presente, l’indomani sembra di essere gia arrivato. Il tempo si allarga con epicentro il momento…. Musica!, la bella adorata del tempol’assortita amante… Tempo!, l’amante fugace, il padrone possessivo, la coppia piu’ armoniosa del mondo.La mia anima si trasporne, si segue si rimette… pulsa al ritmo musicale, palpita nel flusso del tempo, in una vibrazione avanti ed indietro. I suoi elementi come molecole una vicina all’ altra in un orbita universale. Che meravigliosa armonia, che magnifico piacere un immenso godimento. Il passato e’ storia, il presente e’ vivere, il futuro e’ solo speranza. Vita: origine, cammino e fine, in una unione orgasmica. Coito Divino! Il silenzio… il suono… il moto e la pausa, la forza e la debolezza, la luce ed il buio, la carezza e la passione, la serenita’ e la tensione, la fantasia e la realta, il percepire profondo ed esteriore in un’ unione continua, in un ballo divino. l’avvicinamento delle note… la loro contiguità… La Vittoria della morte… Viaggiando con il Dioniso, mi ha trascinata la sua musica in un ballo divino. Lunapiena (2004)
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 07:17
Ζώντας τη ΣΤΙΓΜΗ Το ραδιόφωνο μεταδίδει μουσική του Bach κι οι ταλαντώσεις της ψυχής συναντούν της καρδιάς το χτύπο… Ένα ταξίδι στο ρυθμό της μουσικής με συντροφιά χίλιες εικόνες φαντασίας.. ένα ταξίδι προς τα μέσα… ένα ταξίδι προς τα πάνω.. Το χωρόχρονο χάνει τη φόρμα του.. Το παρελθόν συναντά το παρόν και το αύριο είναι πιά εδώ… Ο χρόνος απλώνεται με κέντρο την στιγμή! Μουσική! Η πανέμορφη αγαπημένη του χρόνου, η πιό ταιριαστή του ερωμένη.. Χρόνος! φευγαλέος εραστής, κυρίαρχος δυνάστης… το πιό αρμονικό ζευγάρι του κόσμου… Η ψυχή μου μεταφέρεται.. ακολουθεί.. αναδιπλώνεται… δονείται στο ρυθμό της μουσικής… πάλλεται στη ροή του χρόνου με μια ταλάντωση μπρος πίσω… Τα στοιχεία της σαν μόρια.. ένα κοντά στο άλλο σε μια παγκόσμια τροχιά.. Τι θαυμάσια αρμονία,μια μοναδική ηδονική ικανοποίηση. Το παρελθόν είναι ιστορία.. το παρόν ζωή και το αύριο μόνο ελπίδα. Ζωή, αρχή, πορεία και τέλος σε μιά οργασμική συνέχεια. Θεία συνουσία! Η σιωπή.. ο ήχος.. η κίνηση.. η παύση.. η δύναμη και η παράδοση.. το φώς και το σκοτάδι.. το χάδι και το πάθος.. η γλύκα και η ένταση.. η φαντασία και η πραγματικότητα,η αντίληψη του βάθους και η αίσθηση της επιφάνειας.. σε μια συνεχή ένωση σε ένα θείο χορό! … η μια νότα αγγίζει το ρυθμό της άλλης.. στη δική τους συνεπή συνέχεια.. Η Νίκη του Θανάτου… Ταξιδεύοντας με τον Διόνυσο, με παρέσυρε η μουσική του σ’ένα θεικό χορό! Lunapiena (2004)
Vasso
10 Φεβρουαρίου 2009 στο 07:28
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!…Είναι μικρός ο Χρόνος της Ζωής…αλλά….Είναι Μεγάλες οι ΣΤΙΓΜΕΣ μας…Ας μην το Ξεχνάμε…