Il mistero della Vita Domande senza risposta
il viaggio dell’anima nell’infinito,
cammino perpetuo
della mente umana per ritrovare nascoste verità…
Avventura umana
nella ricerca dell’ignoto, l’incontro del Sole
nel buio dell’esistenza, inaspettato incontro
del splendore abbagliante
delle stelle che rubano
la luce del Sole… Tra lacrime e sorrisi…
cammina il cuore tra buio e luce
nel labirinto dell’esistenza affronta l’antica paura del Minotauro
che affamato distrugge la gioventù….
Mille domande senza risposta…
ma, il grande mistero della Vita si incontra nel sguardo di un bambino
che cerca la luce di un Sorriso umano.
Avventura perpetua la nostra esistenza
ognuno viaggia solo
nell’abisso dell’ignoranza stelle che rubano la luce del sole
il pensiero umano
che rispetta la Vita… tra lacrime e sorrisi….
cammina il cuore tra buio e luce….
tra gioia e dolore il breve percorso solitario
dell’esistenza. Nel sorriso di un bambino
abita la Speranza.
Lunapiena | Το Μυστήριο της Ζωής
Ερωτήσεις που περιμένουν απάντηση,
στο ταξίδι της ψυχής μες το άπειρο,
ατέρμονη περιπέτεια
του ανθρώπινου νου. για να ξανάβρει κρυμμένες αλήθειες.
Ανθρώπινη περιπέτεια
στην αναζήτηση του άγνωστου,
η συνάντηση του ήλιου
στο σκοτάδι της ύπαρξης,
απρόσμενη η επίσκεψη των άστρων
που κλέβουν το φως του ήλιου..
Και ταξιδεύει η καρδιά ανάμεσα
από χαμόγελα και δάκρυα,
στο φως και το σκοτάδι
του λαβύρινθου της ύπαρξης,
αντιμέτωπη με τον αρχαίο φόβο
του Μινώταυρου που πεινασμένος
καταστρέφει την νεολαία…
Χίλια ερωτήματα χωρίς απάντηση
μα, το μεγάλο μυστήριο της Ζωής
το συναντάς στο βλέμμα ενός παιδιού,
που ψάχνει για το φως,
στο γνήσιο χαμόγελο του ανθρώπου..
Αέναη περιπέτεια η υπαρξή μας,
καθένας ταξιδεύει μοναχός..
στην άβυσσο της αγνοιάς του,
αστέρια που κλέβουν
το φως του ήλιου, η ανθρώπινη σκέψη
που σέβεται τη ζωή. Και ταξιδεύει η καρδιά ανάμεσα,
από χαμόγελα και δάκρυα,
στο φως και το σκοτάδι…
στο πόνο και τη χαρά..
μοναχικός περίπατος της ύπαρξής.
Στο χαμόγελο ενος παιδιού..
κατοικεί η ελπίδα.
Lunapiena
|
23 responses to “Το Μυστήριο της Ζωής…”
Pantelis
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 08:08
ηπαιδικη ψυχη ,ηκαρδια ,τοχαμογελο και ηζωη ,σχεση ,που αναζητεις … σε οδηγουν στο ταξειδι το δικοσου ητων αλλων…..πολυ ομορφο…….. καλημερα…….φως…
yannidakis
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 08:09
Μα θα υπαρχει παντοτε ενας Μινωταυρος να παραμονευει τη δυση του ανθρωπουκαι το ιδιο, θα υπαρχει παντα ενας Μίτος για να δειχνει το δρομο στην ελευθερια του, οταν αυτος αποφασισει να πολεμησει με τα αρχαια θηρια στο εσωτερικο του.Μια μυθολογια ολοκληρη κρυμμενη μεσα στην ψυχη μας. Ενα μυστηριο σαν της μυθολογιας, ενα μυστηριο: ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Vasso
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:14
Σας Ευχαριστώ…
Contessa's
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:18
Πάντα στο βλέμμα και το χαμόγελο ενός παιδιού, βλέπουμε όλο τον κόσμο…. όλη την αγνή αγάπη… όλη την αλήθεια….. Κορίτσι μου συγχαρητήρια!!!!
Αλέξανδρος
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:19
όμορφο
Vasso
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:26
Σας Ευχαριστώ πολύ..
ΓΕΩΡΓΙΑ
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:44
σου απαντω απλα..η ζωη ειναι μυστηριο και θαυμα μαζι….και το ταξιδι της…το πιο υπεροχο ταξιδι…δεν εχω βλαψει στη ζωη μου….. αινιγμα? δεν ελυσα κανενα….αφησα να μη ξερω τι αγγιζω….ενα προσωπο ή ενα βιαζομαι….ουτε και σενα σε παρεσυρα στο φως….να σε διακρινω..απο τον κοσμο των γριφων ….φευγω ησυχη,αναμαρτητη,αξεδιψαστη….στο αινιγμα του θανατο…παω ψυχωμενη…Κικη Δημουλα..("Αφησα να μη ξερω")
Vasso
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:51
Σε Ευχαριστώ.. Γεωργία μουΝα΄ναι Μακρύ κι Υπέροχο το Ταξίδι της Ζωής Σου…Μια αγκαλιά…
Annyra
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:52
Καλησπέρα Vasso.(Μοναχικός περίπατος της ύπαρξής,.. Αέναη περιπέτεια η υπαρξή μας…)Να είσαι πάντα δημιουργική.Άννα
petros
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 15:58
Αέναη περιπέτεια η υπαρξή μας,καθένας ταξιδεύει μοναχός..στην άβυσσο της αγνοιάς του, αστέρια που κλέβουντο φως του ήλιου, η ανθρώπινη σκέψη που σέβεται τη ζωή. Και ταξιδεύει η καρδιά ανάμεσα, από χαμόγελα και δάκρυα, στο φως και το σκοτάδι… στο πόνο και τη χαρά.. Έτσι είναι η ζωή!!Μέγα μυστήριο,πάθος,λάθος!!Όλα τα χωράει!!Καλό απόγευμα να περάσεις!!
Vasso
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 16:00
Σας Ευχαριστώ… πολύ
sugar
18 Φεβρουαρίου 2009 στο 18:22
Αέναη περιπέτεια η υπαρξή μας,καθένας ταξιδεύει μοναχός..στην άβυσσο της αγνοιάς τουμοναχικός περίπατος της ύπαρξής, Στο χαμόγελο ενος παιδιού.. κατοικεί η ελπίδαγλυκια η ζωη μας με τοσα συναισθηματα ….και τοσα απροβλεπτα σε καθε βηματισια …καλο βραδακι καλη μου….
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:16
Είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ Κόρη η ΖΩΗ και δεν φτάνουνε τα λόγια μαςγια να την τραγουδάμε…ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ, Ζαχαρενίνανα’ναι πάντα γλυκειά, για σένα η Ζωή..
sofaki
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:19
yperoxa ola..yperoxh esy poy mas ta dineis..kalh soy mera koykla moy..makiaaaa
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:43
Σε Ευχαριστώ! ΣοφάκιΝα’ναι ΥΠΕΡΟΧΗ για σένα η Ζωή..ΚΑΛΗ Σου ΜΕΡΑ…
.
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 06:54
Πολύ όμορφο Βασούλα μας!!! Να’σαι Κ.αλά και να έχεις μια όμορφη και γλυκιά μέρα!
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 07:08
Σ’Ευχαριστώ πολύ.. Κ.G.Μιά όμορφη και γλυκειά μέρα και σε σένα!
november
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 11:45
πολυ ομορφο…
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 12:39
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ! ΚατερίναΣε Ευχαριστώ,,,
Mάριος
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 12:42
πολύ ομορφη καταχώρηση
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 13:41
Σε Ευχαριστώ! Μάριε..Καλό Σου Απόγευμα
...
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 14:01
Στο βλεμμα και το χαμογελο 2 αστεριων βλεπω ολη τη ζωη και χαμογελω και εγω μαζι τους!!Υπεροχο Βασουλα μου,καλο απογευμα με μια μεγαλη αγκαλια!
Vasso
19 Φεβρουαρίου 2009 στο 14:04
Σε Ευχαριστώ… ΕλεναΝα’σαι πάντα… με το Χαμόγελο της Ζωής!Μια αγκαλιά…