ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥΤα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνωεγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώλίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνωσε μιά γνωστή κορφή ν’ανέβω κι ας χαθώΨηλά στις στάνες στα ληοτρίβια και στ’αλώνιακαι στου χωριού μου τις πλαγιές και τους γκρεμούςεκε’η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνιακαι η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούςΧωριό μου χωριουδάκι μουκαι πατρικό σπιτάκι μουστη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέραεδώ στα ξένα πέραΚι άλλο δεν θέλω απ’τη ζωήδεν θέλω τίποτ’άλλο να μου δώσηπαρά να μ’αξιώση να ξαναδώ κάποιο πρωϊτο πατρικό σπιτάκι μουκαι το φτωχό το χωριουδάκι μουΠότε θα’ρθή πότε θα’ρθή η άγια μέραπου θε ν’ακούσω της φλογέρας το σκοπόκαι θ’αγκαλιάσω τη φτωχούλα μου μητέρακαι με το γέρο μου θα κάτσω να τα πωΝα δω τ’αδέλφια μου, να δω τις αδελφές μουκαι μιάν αγάπη μου παλιά π’ακόμα ζεινα ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μουκαι να τα πούμε και να κλάψουμε μαζί..Στίχοι: Ριτσιάρδης Ιωσήφ/Τραϊφόρος ΜίμηςΠρώτη εκτέλεση: Βέμπο Σοφία
ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΜΕ ΦΙΛΙΑΤό ‘θελα κι εγώ σαν τρελήΤό ‘θελες κι εσύ πιο πολύΚι έγινα παιδί μου για πάντα δική σουΌμως ούτε τό ‘χα σκεφτείΟύτε τό ‘χα ονειρευτείΠόσο ευτυχισμένη θα είμαι μαζί σουΤο πρωί με ξυπνάς με φιλιάΜου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιάΌλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφεράΚαι γεμίζεις το σπίτι χαράΠόσο χαίρομαι που μ’ αγαπάςΠάντα κάπου τα βράδια με παςΚαι τις νύχτες ρωτάς αν κι εγώ σ’ αγαπώΑλλά πια δεν μπορώ να τα πωΒρίσκουμε τις μέρες μικρέςΠου περνούν γεμάτες χαρέςΠάντα με την ίδια που λέγαμε τάξηΆλλο δεν προσμένω καλόΚαι μονάχα παρακαλώΣτη ζωή μας τίποτα να μην αλλάξειΤο πρωί με ξυπνάς με φιλιάΜου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιάΌλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφεράΚαι γεμίζεις το σπίτι χαράΠόσο χαίρομαι που μ’ αγαπάςΠάντα κάπου τα βράδια με παςΚαι τις νύχτες ρωτάς αν κι εγώ σ’ αγαπώΑλλά πια δεν μπορώ να τα πωΣτίχοι: Χ. Γιαννακόπουλος.Μουσική: Γ.Κυπαρίσσης.
Είναι χειμώνας κι είναι κρύο κι όλο βρέχεικι απόψε ο νούς μου που θλιμμένος περπατάγιά να ‘βρη λίγη ζεστασιά σε κείνη τρέχειπου μέσ’ τα χέρια της την άνοιξι κρατά Τον τρέμω ετούτο το χειμώνα μακρυά σουτρέμω τις μπόρες και το κρύο το φριχτόγιατί εφέτος θα μου λείπη η αγκαλιά σουκαι δεν θα έχω πού να τρέξω να κρυφτώ Μη μ’ αφήνεις μοναχό μου, μη μ’ αφήνειςθέλω απόψε λίγο δίπλα μου να μείνηςκι ας χαθώ κι εγώ και όλες μου οι ελπίδεςμέσ’ των μαύρων σου ματιών τις καταιγίδες Έλ’ αυτό το βράδυ, έλακι ας αστράφτει και βροντάθα μυρίση καλοκαίρισαν καθήσουμε κοντά Έλ’ απόψε μέσ’ τη νύχτ’ αυτή την κρύαπου έχω πλήξει απ’ της βροχής τη φλυαρίαΈλ’ απόψε λίγο δίπλα μου να μείνηςμη μ’ αφίνεις μοναχό μου, μη μ’ αφήνεις Δεν φταίω εγώ αν είμαι τόσο πονεμένοςμα φταίς εσύ που μ’ είχες πείσει ένα πρωΐότι ποτέ τέτοιος χειμώνας λυπημένοςδεν θα με βρη χωρίς εσένα στη ζωή Κι αυτά τα λόγια θα τα πίστευα ως τώρακαι της φωνής σου θα με ζέσταιν’ ο αχόςμα όταν δε σ’ ένοιωσ’ αγκαλιά στην πρώτη μπόρατότε κατάλαβα πως θα ‘μαι μοναχός Μη μ’ αφήνεις μοναχό μου…Βέμπο ΣοφίαΜουσική:Χαιρόπουλος ΧρήστοςΣτίχοι: Τραϊφόρος Μίμης
Να ΓΙΑΤΙ ακόμα Σ’ΑΓΑΠΩΈχεις δυό μάτια βελουδένιαμάτια γλυκά παραμυθένιαπου σαν με κάνουννα πονέσω πολύμε βαλσαμώνει μιά ματιάτους τρελλή Έχεις δυό χείλη σαν κοράλλιπου το φιλί τους φέρνει ζάληκαι που με κάνουν μ’ ένα γέλιο αχνό τις πίκρες να ξεχνώ Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώνα γιατί ακόμα σε λατρεύωνα γιατί και πάλι θα σου πωό,τι κι αν μου λες, θα το πιστεύω Να γιατί σε θέλω, σε ποθώνα γιατί μεθώ σαν δεν ελπίζωκι όταν σ’ άντικρύζω, να γιατί δακρύσωνα γιατί ακόμα σ’ αγαπώΒέμπο ΣοφίαΜουσική/Στίχοι: Γιαννίδης Κώστας
Σ’ ΑΓΑΠΩ και μ’ Αρέσει η ΖΩΗΣ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωήγιατί εσένα αγαπώκοντά σου ευτυχία χορταίνωμακρυά σου πεθαίνωΣάγαπώ γιατί βράδυ πρωίη δική σου πνοήμε γεμίζει ζωήκαι στα κουρασμένα μου χείληξυπνούν πόθοι χίλιοιΚοντά σου η καρδιά μουκαινούριους σκοπούς τραγούδησεκαι η άδεια η ζωή μουμε μια σου ματιά – λουλούδησεΑντίο στεναγμοίκαι πίκρες και λιγμοίγια πάντα αντίοαγάπησα ξανάκαι είν’ όλα φωτεινάκαι γαλανάΑγάπησα ξανάκαι όλα φωτεινάτα βλέπω τώρακαι η άδεια μου καρδιάέχει κάθε βραδυάΠρωτομαγιά.Στίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Μενέλαος ΘεοφανίδηςΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΝΗ..ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ…ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΜΕ ΦΙΛΙΑ’ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ..ΟΧΙ ΟΧΙΙΙΙΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΗΣ..ΧΑΧΑΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΑΣΣΩ ΜΟΥ..
ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΠοιος το περίμενε στ’ αλήθεια, να βγουν ψευτιές και παραμύθια και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους, που μας τα ‘λέγαν κάθε βράδι απ’ τα Λονδίνα τους. Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν θα το βάλουμε μαράζι και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε, γιατί δεν είν’ πρώτη φορά που μας τη σκάσατε και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε: Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου, γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου. Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά, οι σύμμαχοι στη μοιρασιά, κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις, γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις. Σε κάθε χιονισμένη ράχη, σαν πολεμούσαμε μονάχοι, όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε και μεσ’ στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε. Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα, η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα, ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε, να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε. Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα: Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου, γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου. Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά, οι σύμμαχοι στη μοιρασιά, κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις, γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις. Στίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Μιχάλης ΣουγιούλΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Οταν ΓΥΡΙΖΟΥΝ τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑΜες την καρδιά μου τη φτωχήπέφτει το δάκρυ μου βροχήκι ένας χειμώνας τις ζεστέςελπίδες μου παγώνειΜα ξαφνικά αυτ’ η καρδιάγιομίζει από Πρωτομαγιάμόλις φανεί από μακρυάτο πρώτο χελιδόνιΚι ενώ τα φύλλα ειν’ ωχράκαι τα παράθυρα νεκράκαι στα Πλακιώτικα στενάκαντάδα δεν ζυγώνειΞάφνου ανοίγουνε που λεςοι μπαλκονόπορτες κι οι αυλέςμόλις φανεί από μακρυάτο πρώτο χελιδόνιΌταν γυρίζουν τα χελιδόνιαγυρίζουν πίσω κι οι παλιοί μου οι καημοίκαι στα Πλακιώτικα μπαλκόνιατ’ αγιόκλημα ξυπνάει το γιασεμίΚαι η γριούλα η γειτονιάγίνεται πάλι ομορφονιάκαι τραγουδά σαν τα παλιά τα χρόνιαόταν γυρίζουν τα χελιδόνιαΣτίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Κώστας ΓιαννίδηςΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Καλημέρα συνοδοιπόρησα.Συγχαρητήρια για τη μουσική σου ανάρτηση.Είναι σημαντικό να τιμούμε ανθρώπους που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στον πολιτισμό της χώρας μας. Η μεγάλη Σοφία Βέμπο ήταν μία από τούτους.Ευχαριστώ.Άννα
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ! Αννα μουΕίναι ο ΠΛΟΥΤΟΣ μας.. η ΟΜΟΡΦΙΑ της ΓΗΣ μας..είναι της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ μας ο ανθός..κι η ΕΛΠΙΔΑ της ΖΩΗΣ μας!Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ΑΓΑΠΗΣΑΝ και ΤΙΜΗΣΑΝ με τη ΖΩΗ τουςότι έχουμε πιό ιερό.. σ’αυτό τον ΤΟΠΟ.
εχω ξαναπει πως πρεπει να κυκλοφορησει μια μικρη συλλογη με ολα αυτα τα τραγουδια που συντροφευαν τους αγωνιστες της καθε εποχης.Φυσικα η πρωτη φωνη της Βεμπο θα κυριαρχει στις καρδιες μας. Ειναι αναγκη να υπαρχει στα σπιτια μας & στα σχολεια μας.Να θυμουνται οι παλιοι & να μπουν σε ενα -ξενο ως τωρα- κλιμα Ελλαδος οι νεοι!
11 Μαρτίου, 2009
hvasso53
"Lycofos Nostalgias" 
15 responses to “ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ: Η Φωνή της Ελλάδας”
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:13
ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥΤα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνωεγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώλίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνωσε μιά γνωστή κορφή ν’ανέβω κι ας χαθώΨηλά στις στάνες στα ληοτρίβια και στ’αλώνιακαι στου χωριού μου τις πλαγιές και τους γκρεμούςεκε’η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνιακαι η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούςΧωριό μου χωριουδάκι μουκαι πατρικό σπιτάκι μουστη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέραεδώ στα ξένα πέραΚι άλλο δεν θέλω απ’τη ζωήδεν θέλω τίποτ’άλλο να μου δώσηπαρά να μ’αξιώση να ξαναδώ κάποιο πρωϊτο πατρικό σπιτάκι μουκαι το φτωχό το χωριουδάκι μουΠότε θα’ρθή πότε θα’ρθή η άγια μέραπου θε ν’ακούσω της φλογέρας το σκοπόκαι θ’αγκαλιάσω τη φτωχούλα μου μητέρακαι με το γέρο μου θα κάτσω να τα πωΝα δω τ’αδέλφια μου, να δω τις αδελφές μουκαι μιάν αγάπη μου παλιά π’ακόμα ζεινα ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μουκαι να τα πούμε και να κλάψουμε μαζί..Στίχοι: Ριτσιάρδης Ιωσήφ/Τραϊφόρος ΜίμηςΠρώτη εκτέλεση: Βέμπο Σοφία
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:16
ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΜΕ ΦΙΛΙΑΤό ‘θελα κι εγώ σαν τρελήΤό ‘θελες κι εσύ πιο πολύΚι έγινα παιδί μου για πάντα δική σουΌμως ούτε τό ‘χα σκεφτείΟύτε τό ‘χα ονειρευτείΠόσο ευτυχισμένη θα είμαι μαζί σουΤο πρωί με ξυπνάς με φιλιάΜου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιάΌλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφεράΚαι γεμίζεις το σπίτι χαράΠόσο χαίρομαι που μ’ αγαπάςΠάντα κάπου τα βράδια με παςΚαι τις νύχτες ρωτάς αν κι εγώ σ’ αγαπώΑλλά πια δεν μπορώ να τα πωΒρίσκουμε τις μέρες μικρέςΠου περνούν γεμάτες χαρέςΠάντα με την ίδια που λέγαμε τάξηΆλλο δεν προσμένω καλόΚαι μονάχα παρακαλώΣτη ζωή μας τίποτα να μην αλλάξειΤο πρωί με ξυπνάς με φιλιάΜου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιάΌλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφεράΚαι γεμίζεις το σπίτι χαράΠόσο χαίρομαι που μ’ αγαπάςΠάντα κάπου τα βράδια με παςΚαι τις νύχτες ρωτάς αν κι εγώ σ’ αγαπώΑλλά πια δεν μπορώ να τα πωΣτίχοι: Χ. Γιαννακόπουλος.Μουσική: Γ.Κυπαρίσσης.
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:19
Είναι χειμώνας κι είναι κρύο κι όλο βρέχεικι απόψε ο νούς μου που θλιμμένος περπατάγιά να ‘βρη λίγη ζεστασιά σε κείνη τρέχειπου μέσ’ τα χέρια της την άνοιξι κρατά Τον τρέμω ετούτο το χειμώνα μακρυά σουτρέμω τις μπόρες και το κρύο το φριχτόγιατί εφέτος θα μου λείπη η αγκαλιά σουκαι δεν θα έχω πού να τρέξω να κρυφτώ Μη μ’ αφήνεις μοναχό μου, μη μ’ αφήνειςθέλω απόψε λίγο δίπλα μου να μείνηςκι ας χαθώ κι εγώ και όλες μου οι ελπίδεςμέσ’ των μαύρων σου ματιών τις καταιγίδες Έλ’ αυτό το βράδυ, έλακι ας αστράφτει και βροντάθα μυρίση καλοκαίρισαν καθήσουμε κοντά Έλ’ απόψε μέσ’ τη νύχτ’ αυτή την κρύαπου έχω πλήξει απ’ της βροχής τη φλυαρίαΈλ’ απόψε λίγο δίπλα μου να μείνηςμη μ’ αφίνεις μοναχό μου, μη μ’ αφήνεις Δεν φταίω εγώ αν είμαι τόσο πονεμένοςμα φταίς εσύ που μ’ είχες πείσει ένα πρωΐότι ποτέ τέτοιος χειμώνας λυπημένοςδεν θα με βρη χωρίς εσένα στη ζωή Κι αυτά τα λόγια θα τα πίστευα ως τώρακαι της φωνής σου θα με ζέσταιν’ ο αχόςμα όταν δε σ’ ένοιωσ’ αγκαλιά στην πρώτη μπόρατότε κατάλαβα πως θα ‘μαι μοναχός Μη μ’ αφήνεις μοναχό μου…Βέμπο ΣοφίαΜουσική:Χαιρόπουλος ΧρήστοςΣτίχοι: Τραϊφόρος Μίμης
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:21
Να ΓΙΑΤΙ ακόμα Σ’ΑΓΑΠΩΈχεις δυό μάτια βελουδένιαμάτια γλυκά παραμυθένιαπου σαν με κάνουννα πονέσω πολύμε βαλσαμώνει μιά ματιάτους τρελλή Έχεις δυό χείλη σαν κοράλλιπου το φιλί τους φέρνει ζάληκαι που με κάνουν μ’ ένα γέλιο αχνό τις πίκρες να ξεχνώ Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώνα γιατί ακόμα σε λατρεύωνα γιατί και πάλι θα σου πωό,τι κι αν μου λες, θα το πιστεύω Να γιατί σε θέλω, σε ποθώνα γιατί μεθώ σαν δεν ελπίζωκι όταν σ’ άντικρύζω, να γιατί δακρύσωνα γιατί ακόμα σ’ αγαπώΒέμπο ΣοφίαΜουσική/Στίχοι: Γιαννίδης Κώστας
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:24
Σ’ ΑΓΑΠΩ και μ’ Αρέσει η ΖΩΗΣ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωήγιατί εσένα αγαπώκοντά σου ευτυχία χορταίνωμακρυά σου πεθαίνωΣάγαπώ γιατί βράδυ πρωίη δική σου πνοήμε γεμίζει ζωήκαι στα κουρασμένα μου χείληξυπνούν πόθοι χίλιοιΚοντά σου η καρδιά μουκαινούριους σκοπούς τραγούδησεκαι η άδεια η ζωή μουμε μια σου ματιά – λουλούδησεΑντίο στεναγμοίκαι πίκρες και λιγμοίγια πάντα αντίοαγάπησα ξανάκαι είν’ όλα φωτεινάκαι γαλανάΑγάπησα ξανάκαι όλα φωτεινάτα βλέπω τώρακαι η άδεια μου καρδιάέχει κάθε βραδυάΠρωτομαγιά.Στίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Μενέλαος ΘεοφανίδηςΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Τheo
11 Μαρτίου 2009 στο 07:26
ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΝΗ..ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ…ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΜΕ ΦΙΛΙΑ’ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ..ΟΧΙ ΟΧΙΙΙΙΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΗΣ..ΧΑΧΑΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΑΣΣΩ ΜΟΥ..
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:28
ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΠοιος το περίμενε στ’ αλήθεια, να βγουν ψευτιές και παραμύθια και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους, που μας τα ‘λέγαν κάθε βράδι απ’ τα Λονδίνα τους. Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν θα το βάλουμε μαράζι και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε, γιατί δεν είν’ πρώτη φορά που μας τη σκάσατε και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε: Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου, γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου. Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά, οι σύμμαχοι στη μοιρασιά, κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις, γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις. Σε κάθε χιονισμένη ράχη, σαν πολεμούσαμε μονάχοι, όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε και μεσ’ στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε. Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα, η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα, ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε, να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε. Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα: Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου, γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου. Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά, οι σύμμαχοι στη μοιρασιά, κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις, γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις. Στίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Μιχάλης ΣουγιούλΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:30
ΚΑΛΗ Σου ΜΕΡΑ! Theo
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:32
Οταν ΓΥΡΙΖΟΥΝ τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑΜες την καρδιά μου τη φτωχήπέφτει το δάκρυ μου βροχήκι ένας χειμώνας τις ζεστέςελπίδες μου παγώνειΜα ξαφνικά αυτ’ η καρδιάγιομίζει από Πρωτομαγιάμόλις φανεί από μακρυάτο πρώτο χελιδόνιΚι ενώ τα φύλλα ειν’ ωχράκαι τα παράθυρα νεκράκαι στα Πλακιώτικα στενάκαντάδα δεν ζυγώνειΞάφνου ανοίγουνε που λεςοι μπαλκονόπορτες κι οι αυλέςμόλις φανεί από μακρυάτο πρώτο χελιδόνιΌταν γυρίζουν τα χελιδόνιαγυρίζουν πίσω κι οι παλιοί μου οι καημοίκαι στα Πλακιώτικα μπαλκόνιατ’ αγιόκλημα ξυπνάει το γιασεμίΚαι η γριούλα η γειτονιάγίνεται πάλι ομορφονιάκαι τραγουδά σαν τα παλιά τα χρόνιαόταν γυρίζουν τα χελιδόνιαΣτίχοι: Μίμης ΤραϊφόροςΜουσική: Κώστας ΓιαννίδηςΠρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Annyra
11 Μαρτίου 2009 στο 07:37
Καλημέρα συνοδοιπόρησα.Συγχαρητήρια για τη μουσική σου ανάρτηση.Είναι σημαντικό να τιμούμε ανθρώπους που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στον πολιτισμό της χώρας μας. Η μεγάλη Σοφία Βέμπο ήταν μία από τούτους.Ευχαριστώ.Άννα
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:42
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ! Αννα μουΕίναι ο ΠΛΟΥΤΟΣ μας.. η ΟΜΟΡΦΙΑ της ΓΗΣ μας..είναι της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ μας ο ανθός..κι η ΕΛΠΙΔΑ της ΖΩΗΣ μας!Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ΑΓΑΠΗΣΑΝ και ΤΙΜΗΣΑΝ με τη ΖΩΗ τουςότι έχουμε πιό ιερό.. σ’αυτό τον ΤΟΠΟ.
Αλέξανδρος
11 Μαρτίου 2009 στο 07:54
καλημέρα
yannidakis
11 Μαρτίου 2009 στο 07:56
εχω ξαναπει πως πρεπει να κυκλοφορησει μια μικρη συλλογη με ολα αυτα τα τραγουδια που συντροφευαν τους αγωνιστες της καθε εποχης.Φυσικα η πρωτη φωνη της Βεμπο θα κυριαρχει στις καρδιες μας. Ειναι αναγκη να υπαρχει στα σπιτια μας & στα σχολεια μας.Να θυμουνται οι παλιοι & να μπουν σε ενα -ξενο ως τωρα- κλιμα Ελλαδος οι νεοι!
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:57
ΚΑΛΗ Σου Μέρα Αλέξανδρε..
Vasso
11 Μαρτίου 2009 στο 07:59
ΚΑΛΗ Σου Μέρα, yannidakiKαταπληκτική η Ιδέα σου!