ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
Κύριε Eγώ η γυναίκα η μολυσμένη των αμαρτιών στα σπλάχνα μου αισθάνθηκα την θεότητά σου κι έγινα μυροφόρος
Με οδυρμούς μύρα ακουμπώ εμπρός από τον τάφο σου. Τα σπλάχνα μου η νύχτα τα κατέχει Μανία η ακολασία μου Σκοτάδι και θάνατος της σελήνης ο έρως μου της αμαρτίας
Πάρε τα μάτια μου μαζί με τα δάκρυά τους εσύ πού όρισες η θάλασσα να κατάγεται από τα σύννεφα
Κλίνε πάνω απὸ τον στεναγμὸ τον πιὸ βαθύ της καρδιάς μου Εσύ που έκαμψες τούς ουρανούς γιά να χωρέσει το άφατο..
Θέλω να φιλήσω τα πόδια σου τα ανέγγιχτα και να τα προστατεύω μέσα στις θηλειές των μαλλιών μου
Στο σούρουπο του παράδεισου η Εύα τους κρότους ακούει και ταράζεται τρόμαξε και εκρύφτη…
Σωτήρα μου και των ψυχών σωτήρα Ποιός το κουβάρι των αμαρτιών μου θα έρθει να ξετυλίξει.. Στης τιμωρίας σου την άβυσσο ποιος πώς να κρατηθεί..
Μην αποστρέψεις το βλέμμα σου από πάνω μου Βλέπε με. Την δούλη σου Εσύ που είσαι το έλεος.
Γιώργος Χειμωνάς
|
19 responses to “Γιώργος Χειμωνάς: Ποίημα Κασσιανής Μοναχής”
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 09:24
Το ΤΡΟΠΑΡΙΟ της ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 09:33
Κύριε, η γυναίκα που στη ζωή της επέπεσε σε μύριες αμαρτίες, όταν αισθάνθηκε τη θεότητά σου, έγινε Μυροφόρα και σε ράντισε μ’αρώματα και μύραπου έφερε πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε κλαίγοντας: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί υπάρχει νύχτα μέσα μου, οίστρος ακολασίας κι σκοτάδι, μακρυά απ’τη λάμψη του φεγγαριού ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου τις πηγές των δακρύων μου, Εσύ που τα σύννεφα κάνεις γαλάζιο νερό της θάλασσας. Στρέψε το βλέμμα σου σε μέναγια ν’ακούσεις τους στεναγμούς της καρδιάς μου, Εσύ που άφησες τούς ουρανούςκαι κατέβηκες στη γης. Επέτρεψέ μου ν’ασπαστώ με δέος τα άχραντα πόδια Σου, και να τα σκουπίσω μετά με τις τρίχες της κεφαλής μου. Στον παράδεισο η Εύα, όταν άκουσε τον ήχο απ’τα βηματά Σου, κρύφτηκε από ντροπή και φόβο. Το πλήθος των αμαρτιών μου και την άβυσσο των κριμάτων μου, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάσει, της ψυχής μου Εσύ, Σωτήρας.. Μην πάρεις το βλέμμα Σου από τη δούλη Σου, Εσύ που έχεις έλεος αμέτρητο. (μεταφ. Lunapiena)
yannidakis
14 Απριλίου 2009 στο 10:01
η σημερινη ημερα ειναι πολυδιαστατη.Το τροπαριο της Κασσιανης αποτελει σταθμο στους εκκλησιαστικους υμνους, ομως και οι παραλληλισμοι της Μ.Τριτης ειναι σπουδαιοι και σημαντικη στη ζωη καθε πιστου.
Niko
14 Απριλίου 2009 στο 10:56
Υπέροχο το ποίημα, έχει σφιχταγκαλιάσει το νόημα του τροπάριου, το έχει καλιεργήσει και το έχει κάνει ν’ανθήσει στην πανέμορφη δημοτική μας! Καλή Ανάσταση εύχομαι!
stamatis
14 Απριλίου 2009 στο 11:27
πραγματικα ομορφη αποδοση…καλησπερα
Lady of Avalon
14 Απριλίου 2009 στο 14:47
Δεν είχα ιδέα…Σε ευχαριστω πολύ!
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:33
Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα (1936) και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη,όπου ολοκλήρωσε και τις σπουδές του στην Ιατρική. Μετά το Στρατό πήγε στο Παρίσι,όπου και ειδικεύτηκε στην Ψυχιατρική και τη Νευροψυχολογία. Εργάστηκε σαν Ψυχίατρος στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.Αγαπούσε πολύ το Λόγο.. την Τέχνη και την Φιλοσοφία.Γεννημένος Συγγραφέας μας έχει χαρίσει εννέα πεζογραφήματα: Πεισίστρατος (1960),Η εκδρομή (1964), Το μυθιστόρημα’ (1966), Ο γιατρός Ινεότης’ (1971), Ο γάμος’ (1975), Ο αδελφός’ (1976), Οι χτίστες’ (1979), Τα ταξίδια μου’ (1984) και….Ο εχθρός του ποιητή’ (1990). Επίσης, μας χάρισε επτά ενδιαφέροντα βιβλία-δοκίμια πάνω στον Λόγο, και καταπληκτικές μεταφράσεις έργων των: Σαίξπηρ, Σοφοκλή, Ευριπίδη. Έφυγε δυστυχώς πολύ νωρίς… μόλις 64 χρονών…στις 27 Φεβρουαρίου 2000 στο Παρίσι.
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:43
Έγραψε όμως και στίχους… που κάποιο έγιναν τραγούδια…να σας θυμίσω κάποιους:Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη Βιτάλη’ΑγγελοςΕμείς οι δούλοι σουΠου σε λυπόμασταν Για τα πολλά σου βάσαναΧαρήκαμε όταν είδαμεΝα έρχονται στο παλάτιΤα δυο παιδιά μαζί με τον πατέρας τουςΚι αμέσως παντού διαδόθηκεΠως διαλύθηκε το μίσοςΜεταξύ σαςΕκεί η Δέσποινα που τώραΑντί για σένα προσκυνώΈστρεψε με αγάπηΤα μάτια της στον ΙάσοναΧωρίς να δει το όμορφοΖευγάρι των παιδιών σουΜα ύστερα τα είδεΕφόρεσε τα πέπλαΚαι μπρος σε κάτοπτρο αχνόΧτένισε τα μαλλιά τηςΚι έστεψε το κεφάλι τηςΜε το χρυσό στεφάνι
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:44
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΑΛΙΜΟΝΟΑλίμονο αλίμονοΑλίμονο αλίμονοΑλίμονο φωςΑβάσταχτο του ήλιουΚι εσύ γηΔείτε δείτεΑυτή τη γυναίκαΤη φόνισσα παιδιώνΑλίμονο δείτε δείτεΖήστε τη νύχταΠου δεν χαράζειΓιατί σκοτώνουν την αυγήΑλίμονο δείτε δείτεΚι εσύ Σπέρμα χρυσό του ήλιουΡίζα ΘεώνΕσύ αθάνατη ψυχήΑλίμονοΚινδυνεύεις να ξεπέσειςΣτο άθλιο γένος των θνητώνΑλίμονο δείτεΦως παιδί βουβόΤου Δία φώτισεΦώτισε πράυνε της μάνας τη μανίαΔιώξε μακριά από το σπίτι αυτόΤην άδικη ερημίαΑλίμονο δείτε δείτεΕσύ που σώθηκεςΑπό τις σκιερές τις ΣυμπληγάδεςΜάταια εμόχθησες για τα παιδιά σουΜάταια τα έσπρωξες έξω από την κοιλιά σουΚαι σπάραξες και πόνεσες όπως όλες οι μανάδεςΜαύρη χολή ελέρωσε την καθαρή καρδιά σουΑλίμονοΑ δυστυχισμένη εσύΆτυχη γυναίκαΑλίμονοΕίσαι από πέτραΕίσαι από σίδεροαλίμονο
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:46
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΠρος τα πίσω γυρνάνΣτις πηγές οι ιεροί ποταμοίΤο δίκαιο κι ο κόσμοςΞαναγεννιούνται απ’ την αρχήΤελειώνει η βασιλεία των ανδρώνΑλλάζει ο λόγος των ΘεώνΟ έπαινός τους τη γυναίκα δοξάζειΟ αιώνας της γυναίκας χαράζειΤον βίο τους, το κλέος στεφανώνειΩδή εξαίσια τη φήμη τους απλώνειΠέθανε η μούσα των παλιών πηγώνΚι ο Φοίβος ο αρχηγός των τραγουδιώνΤην ψυχή μου μ’ αρμονία γεμίζειΤην πρώτη γυναίκα ποιήτρια βαφτίζειΔεν υπάρχει της γυναίκα αντάξιοςΕρωμένοςΆξιο άξιο άξιοΤων γυναικών των γένοςΕσύ, ω εσύ, από την αγκαλιά του πατέρα βαλμένηΝα κατοικήσεις έρχεσαιΣ’αυτή τη γη την ξένηΣου πήραν τον άνδραΚαι σε διώχνουν να φύγειςΆτιμο άθλιο τέλοςΤης χαράς σου της λίγηςΗ χάρις των όρκων εδιάβηκε σβήστηκεΚι οι τρόποι των ΕλλήνωνΣτα ουράνια σκορπίστηκεΔεν έχεις πια το σπίτι του πατέραΓια να σε περιμένειΑβοήθητη η ψυχή σουΚι οξύς πόνος τη βαθαίνειΣτη κλίνη σου γυναίκαΙσχυρότερη πλαγιάζειΤα σπίτια σου άλλος έρωταςΚραταιός εξουσιάζειΔεν υπάρχει δεν υπάρχειΓια τη γυναίκα άξιος ερωμένοςΤιμή στων γυναικών το γένοςΤιμή
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:50
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΜΑΚΑΡΙ ΠΟΤΕ..ΜακάριΝα μην είχε ποτέ φτερουγίσειΗ ΑργώΑνάμεσα στη σκιά – ναιΣτις Συμπληγάδες πέτρεςΠετώντας για τους ΚόλχουςΜακάρι ποτέΝα μην είχε κοπείΤο πεύκο που έγινε κουπίΜακάριΠοτέ να μην έφευγανΠοτέ να μην γυρνούσανΦέρνοντας στον ΠελίαΤο μαγικό ολόχρυσο τομάριΜακάρι ποτέ Να μην είχε ποτέΦτερουγίσει η Αργώ
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:51
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΙΑΧΕΣ έχουν γίνει οι ΣτεναγμοίΙαχές έχουν γίνει οι στεναγμοίΤης άμοιρηςΚαι οξείες βοές οι κατάρες τηςΓίναν κακόΓάμο ο προδότης να έχειΓια τ’άδικα πάθη τηςΤον Δία φωνάζειΚαι τη Θέμη των όρκωνΠου αυτή την επέρασεΣτην μεγάλη ΕλλάδαΣτην απέναντι γηΚαι με αρμυρό σαν τα δάκρυα κλειδίΤην κατάκλειστη άνοιξε Θάλασσα, νύχτα
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:53
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΣΙΩΠΗΜε ανέλπιστα και φοβερά πράγματαΟι Θεοί υφαίνουν τη ζωή μαςΕκείνα που ήταν να γίνουνΔεν έγιναν ποτέΚι αυτά που γίνονταιΔεν ήταν να γίνουν..Σιωπή Σιωπή
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 17:59
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΤου ΕΡΩΤΑ Μέγα ΚακόΤου έρωτα μέγα κακόσπαράζεις τους ανθρώπουςΜε ματωμένους κόπουςαυτοί που αγάπησαν ξεχνούνΜε ματωμένους κόπουςαυτοί που αγάπησαν πενθούνγια όλη τους τη ζωή..Αχ Δέσποινά μου παρακαλώτο βέλος σου που είναι χρυσό- λυπήσου με και ποτέμη μου σημαδέψει την ψυχήΜε τη βαμμένη την αιχμήστον πόθο βαφτισμένηΑς είναι ευλογημένηη σωφροσύνη των θεών- που με κρατείαυτόν που αγαπώ μην τον πληγώσωΩ εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφώναπό στάχτη παρθένων εραστώνφύλαγέ με, ποτέ έρωτα μη νιώσωΤο ξέρω καλά μη μου το λες σε είδαδεν έχεις πόλη, ούτε πατρίδα- δεν έχεις φίλο για να γιάνειστην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδαΚι αν η Κατάρα πιάνει -τέτοιο κακό να πάθειόποιος στο πλάι μου μ’ αγάπη δεν εστάθη
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 18:01
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΧΟΡΙΚΟ της ΑΘΗΝΑΣΤέκνα των μάκαρων ΘεώνΚαι γένος παλιό του Ερεχθέα ευτυχισμένοΑπό την απόρθητη αυτή γηΕλεύθερα εσείς Γεύεσθε καρπό ευλογημένο Λαμπροί εκατεβήκατε από τον ουρανόΣτον τόπο αυτόΠου εννιά μούσεςΜε άγαμη γέννα εγέννησανΤην όμορφη αρμονίαΚι απ’ το ξανθό κεφάλι τηςΆστραψε άστραψε φως ΧρυσόΗ πόλη καθαρή των ιερών των ποταμώνΕσένα πώς θα σε δεχτείΑνάξια μάνα, φόνισσα παιδιών;Τα παιδιά σου ματωμέναΔες τα μπροστά σου ματωμέναΔεν θα το μπορέσειςΔεν θ’αντέξειςΜε το αίμα τους τα χέρια σου να βρέξειςΤο κλάμα τους, το παράπονό τουςΔεν θα το αντέξεις
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 18:02
Στίχοι: Γιώργος ΧειμωνάςΜουσική: Σταμάτης ΚραουνάκηςΤραγουδά η Ελένη ΒιτάληΧΑΘΗΚΑΝ οι ΕλπίδεςΧάθηκαν οι ελπίδεςΧάθηκαν τα παιδιάΧαρούμενα ξεκίνησανΝα παν για να πεθάνουνΣτολίζεται η νύφηΤα θυμωμένα στήθια τηςΦίδια τα βυζάνουνΣτην ασημένια την αυγήΤο στέμμα της θα λάμπει- Το πέπλο θα’ναι χάρμα -Κι έτσι με φως και σιωπήΣτο σκότος του Αδη θά’μπειΝα την θαυμάσουν οι νεκροίΚι εσύ ο άμοιρος κι ο κακοπαντρεμένοςΑκίνητος και όρθιοςΣτέκεσαι λυπημένοςΜε την ωχρή οικογένειαΤη νεκρική αγκαλιασμένοςΧάθηκαν τα παιδιά
survivor
14 Απριλίου 2009 στο 19:05
Όμορφη καταχώρηση!Όταν καταλαβαίνεις τι λέει ένα κείμενο, αποκτά άλλη αξία! (στο τροπάριο της Κασσιανής αναφέρομαι)Καλησπέρα Βάσω μου!
Tom
14 Απριλίου 2009 στο 20:52
Τί να γράψω!!! μόνο να χαζεύω μπορώ όταν μπαίνω εδώ μέσα! Έβαλες και το τροπάριο στο πολυτονικό… τέλειο! Όλα είναι τέλεια! Γι αυτό και τις περισσότερες φορές έρχομαι εδώ, μελετάω, αποκομίζω, σε ευχαριστώ νοερώς και …την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια…Καλή σου νύχτα Βάσω!!!
Vasso
14 Απριλίου 2009 στο 22:45
Σας Ευχαριστώ… ΚΑΛΗ Σας Νύχτα… με όμορφα ταξιδιάρικα όνειρα…