«Ναι, αγαπημένη μου Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα, ένα σκαμνί ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ. Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε…»
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
,Μ
|
Si, mia cara
Noi per queste piccole e semplici cose lottiamo per poter avere la luce di una lambada, un sediolino, una strada gioiosa al mattino. un sogno sereno alla notte. Per vivere un Amore che non pottessero sporcarlo una canzone per cantare in liberta’.
Tasos Livaditis trad. Lunapiena
|
13 responses to “..΄γι’αυτά τα λίγα και τ’απλά…”
Αλέξανδρος
18 Ιουνίου 2009 στο 05:09
καλημέρα …
katabran
18 Ιουνίου 2009 στο 05:16
:)χαμογελαω…καποτε καποιος μου διαβασε αυτους τους στιχους…κι ενιωσα ομορφα!μου τον θυμισες, και παλι νιωθω ομορφα…φχαριστω:)
Vasso
18 Ιουνίου 2009 στο 05:28
κ α λ η μ έ ρ α….
.
18 Ιουνίου 2009 στο 06:16
Καλημερα Βασω μου..απλα και ομορφα!
Βεατρίκη
18 Ιουνίου 2009 στο 07:18
Καλημέρα Βάσσω μου!Πόσο απλά και πόσο όμορφα τάλεγε ο ποιητής..Και πόσο τελικά τον φόβισε κείνος ο πόλεμος!Θερίο ανήμερο ο πόλεμος για νάχει, νάχουμε αυτά τα απλά και λίγα. Μου φαίνεται τελικά οτι είναι ο πόλεμος του καθενός μας τούτος.
SΙLIA
18 Ιουνίου 2009 στο 07:35
Βάσω μου καλημερα και απο εδω. Στα απλα καθημερινά πράγματα βρίσκεται η ευτυχια………παρόλο που στις μερες κυνηγάμε τον πλούτο την δόξα, ακόμα και οταν τα αποκτήσουμε δεν ειμαστε ευτυχισμένοι γιατι μας λείπει η απλότητα και η γνώση…………..
ΓΕΩΡΓΙΑ
18 Ιουνίου 2009 στο 07:54
ετσι απλα….απλα κι αληθινα……ΚΑΛΗΜΕΡΑ ολη την ΗΜΕΡΑ…..
yannidakis
18 Ιουνίου 2009 στο 08:00
kαλημερα απ’ το ζεστο Ηρακλειο των 26 βαθμων :[
Vasso
18 Ιουνίου 2009 στο 20:19
EYTYXEIΣ, ΛYΠHMENOI & ΠOTEΣΠερίσσεψε η τύχη μουκαι γκρέμισα τα τείχη μουότι αγαπούσα τό δωσακι ότι ποθούσα τό χασαΛένε οι ψυχολόγοι,κι οι φίλοι μου οι λόγιοιαπλά τα πράγματα να λεςκαι στα τραγούδια να μην κλαίς,να μην κλαίς.Mα εδώ βαθειά στην κόλασηέχουμε βρεί μια όασηαγάπες που σαλεύουνετα όνειρα διαλέγουνεΣαν να μην έζησα ποτέ,σαν να μην κοίταξα ψηλά απ το παραθύριδέντρα φυτρώνουν στις γωνιέςπερνούν τα χρόνια,περνούν κι οι φίλοι.Eυτυχείς, λυπημένοι και πότεςμε κρασί, με καπνό και δυό νότεςταξιδέψαμε αργά, σε κρεβάτια ζεστάμα θαρρώ πως ξυπνήσαμε αργά.Περπατώ σ έναν κόσμο π’αλλάζειόπως τα ρούχα μας τα χθεσινάβάζει κορδέλες και με ταράζει,βάφεται άλλος και προσπερνά.Mουσική, στίχοι Σωκράτη Mάλαμα
november
18 Ιουνίου 2009 στο 20:45
ενα χαρουμενο δρομο το πρωι…ενα ηρεμο ονειρο το βραδι…υπεροχα απλος και αγαπημενος ο Λειβαδιτης….καλο σου βραδι, Βασουλα…
300
18 Ιουνίου 2009 στο 23:38
.Κανεις ανθρωπος και καμια κοινωνια δεν μπορει να τα βαλει με ενα Απλον Ανθρωπο!!!!!!!……δεν ειναι τυχαιο το…………ΑΠΛΟ..ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ!!!!!!!ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ ΟΛΟΙ….ΜΕΤΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΛΑ…..Ε?ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ..ΝΑ ΔΕΙΣ..ΝΑ ΑΚΟΥΣ..ΝΑ ΓΕΥΕΣΑΙ ..ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ..ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙΣ..ΝΑ ΜΙΛΑΣ..ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΝΑ ΖΕΙΣ………..ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝ!!!!!!!!!……ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΖΟΥΝ?……..ΝΑ ΖΟΥΝ ΤΟΤΕ ΑΛΛΙΩΣ!!!!!!!…..ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ…..ΚΑΛΗ ΗΜΕΡΑ…
Vasso
19 Ιουνίου 2009 στο 03:19
"…κι απ’ όλα πιό χειρότερο, όταν όχι η ελπίδα πιά, αλλά κι αυτός ο ίδιος ο πόνος σου σ’ αφήνει."………………………….κι ο κάθε πόνος μας είναι μια μυστική, πικρή επιστροφή στην άγια ταπεινότητα των απλών πραγμάτων…Kαι μέσα στη φωνή μας τρέμανόλοι οι αιώνιοι χωρισμοί.Kαι τότε καταλαβαίνειςτους πόνους του απείρουόταν κοιλοπονούσε τον κόσμο. Kαι τους πόνους της γήςγια να γεννήσει ένα στάχυ.Ή τους πόνους ολόκληρης της αιωνιότητας,για να γεννηθεί κάποτε ένα τραγούδι.Τάσος Λειβαδίτης
.
19 Ιουνίου 2009 στο 15:41
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ………ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ…………………..