Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις.. (Η Πόλις)
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις… (Όσο Μπορείς)
..και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά βγήκα ν’ αλλάξω σκέψεις, βλέποντας τουλάχιστον ολίγη α γ α π η μ έ ν η Π ο λ ι τ ε ί α ολίγη κίνηση του δρόμου και των μαγαζιών. (Εν εσπέρα)
«Εδώ ας σταθώ.Και ας δω κι εγώ την Φ ύ σ ι ν λίγο θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη, όλα ω ρ α ί α και μεγάλα φωτισμένα" (Θάλασσα του πρωιού)
..σαν έ τ ο ι μ ο ς από καιρό, Σα θαρραλέος σαν που ταιριάζει σε που α ξ ι ώ θ η κ ε ς μια τέτοια Π ό λ ι.. (Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον)
Βάσσω μου, Βασσούλα μου ονειρεμένη! Μια καλημέρα γλυκειά και με την φρεσκάδα τηαγουροξυπνημένης παραθαλάσσιαςπόλης σου φέρνω! Για την ποίηση, τονδρόμο και τους στεναγμούς του..Νάξερες πόσο πολύ το χάρηκε η ή μ ου το αφιερά σου το σημερινό..Τι σπουδαίος ποητής, τι βασανισμένος άνθρωπος , ο ποιητής!Κι είναι οι τόποι κι είναι οι θάλασσες κι είναι η πόλη μέσα μας και γύρω μας.. Εκεί και μπορούμε ναβρούμε τις καινούργιες θάλασσες, τους νέους τόπους, την άλλη πόλη..πό την ματιά μας και μας εξαρτάται το τι είναι κειό που βλέπουμε.. και προς τα που στερεφόμαστε να ιδούμε..Και όμως, υπάρχουνε και ας λεει ο ποιητής.. αρκεί να μην ευτελίζουμε την ζωή μας στου Κόσμου και της πόλης της βοή..Από την Πολη εκκινάς και πάλε σε Πόλη φτάνεις..Μπορεί νάναι όμοια μα είναι κι αλλιώτικη. Ιδια, μθες δεν είναι. Η διαδρομή είναι που την αλλάζει ..στην ματιά και στα πράγματα.. Βαρύς ο φόρτος του πάθους της ηδονής, ασήκωτος για πολλούς..και για τον ποιητήΚι η πόλη έρχεται και βυθίζεται.. Αχ ! οι Αντιόχειες και οι άλλες και τα άλλα…"Αλλά Κατεστραμμένος άνθρωπος τι φταίω εγώ; Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ"
παντα σε ευχαριστω που αφηνεις μια ποιητικη νοτα στο χωρο. Ισως να μη στο λεω καθημερινα, αλλα αποτελεις ενα θεματικο ιστολογιο και ειναι φορες που εισαι απλα μια ανακουφιση :[
Κι αν δεν μπορείς να κάμειςτην ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…(Όσο Μπορείς)αυτο θα ειναι επικαιρο παντα στις μερες, στους μηνες .στα χρονια για παντα …..ευχαριστω Βασουλα καλημερα !!
Α ο μελαγχολικός Καβάφης, πως μπορεί να λέει αυτά που εμείς δε μπορούμε να εκφράσουμε…Πάντα σ’ ευχαριστώ Βάσω για τα ποιήματα που μιλάνε στην ψυχή μας!Να ‘σαι πάντα καλά!
Διαφορετικότητα, φυγή από το σήμερα, καταφύγιο στο χτες, αγωνία για το αύριο αλλά συχρόνως φόβος και άρνηση της πραγματικότητας, ωστόσο….μαγευτική γραφή!Τα παράθυραΣ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώμέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώγια νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξειένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώνα τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλό σου απόγευμα Βάσω μου!
Ευτελισμό εμπεριέχει το λέγειν του Προδωμένου.’Οποιας Διάστασης.Όποιο κι αν είναι.Άνθρωπος των Α ρ χ ώ ν έχει την Ικανότητα να το Αναγνωρίζει μέσα του,το Λέγειν του εκφραζόμενου..Κι άν θέλει εκσφεντονίζει Πυρά Ωμά……………………………………………………………………………….Φοβερός ο Καβάφης…..Γειά Σου Βάσω..!
Τι να πω βρε Βάσω… Πόσο μέσα στο μυαλό μου είσαι… Ο αγαπημένος μου ποιητής, διαβασμένος από έναν πολύ αγαπημένο μου ηθοποιό. Ένας απόλυτος συνδυασμός… Η φίλη μου, η Γεωργία, αναπαρήγαγε μάλιστα, ένα από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια της θεϊκής ποίησης του Καβάφη. Που πάντα θα είναι επίκαιρο. Σας ευχαριστώ και τις δύο …
Η πόλις Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ’ αυτή.Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·κ’ είν’ η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δωερείπια μαύρα της ζ ω ή ς μου βλέπω εδώ,που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-δεν έχει π λ ο ί ο για σε, δεν έχει ο δ ό.Ετσι που τη Z ω ή σου ρ ή μ α ξ ε ς εδώστην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την Γη την χ ά λ α σ ε ς.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Βεατρίκη μουμια αγκαλιά….
Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την Ζ ω ή σου ό π ω ς την θ έ λ ε ι ς,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την ε ξ ε υ τ ε λ ί ζ ε ι ςμες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,στων σχέσεων και των συναναστροφώντην καθημερινήν ανοησία,ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.Κ. Π. Καβάφης Από τα αγαπημένα μου!Καλή Σου Νύχτα… Μαράκιμια αγκαλιά ζεστή σε Σένα…
Εν εσπέρα Πάντως δε θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα των χρόνων με το δείχνει. Αλλ’ όμως κάπως βιαστικάήλθε και τα σταμάτησεν η Μοίρα.Ήτανε σύντομος ο ωραίος βίος.Αλλά τι δυνατά που ήσαν τα μύρα,σε τι εξαίσια κλίνην επλαγιάσαμε,σε τι ηδονή τα σώματά μας δώσαμε.Μια απήχησις των ημερών της ηδονής,μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε,κάτι απ’ της νεότητός μας των δυονώ την πύρα·στα χέρια μου ένα γράμμα ξαναπήρα,και διάβαζα πάλι και πάλι ως που έλειψε το φως.Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά-βγήκα ν’ αλλάξω σκέψεις βλέποντας τουλάχιστονο λ ί γ η α γ α π η μ έ ν η Π ο λ ι τ ε ί α ,ολίγη κίνησι του δρόμου και των μαγαζιών.Κ. Π. Καβάφης ΚΑΛΗ Σου ΝΥΧΤΑ…yannidakiΣε ευχαριστώ….
Ας φρόντιζανΚατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.Αυτή η μ ο ι ρ α ί α Π ό λ ι ς, η Αντιόχειαόλα τα χρήματά μου τάφαγε:αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.Αλλά ε ί μ α ι ν έ ο ς και με υγείαν αρίστην.Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάταενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσωνα είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους – τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;αν μ’ εμποδίσουνε, τι φ τ α ί ω εγώ.Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχηγια το αψήφιστο της εκλογής.Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φ τ α ί ω εγώ.Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.Ας φ ρ ό ν τ ι ζ α ν οι κραταιοί θεοίνα δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Γεωργία μουένα ακόμα… Ποίημα του Καβάφη… τόσο επίκαιρο!Να’σαι… καλά, μάτια μου
Θάλασσα του πρωϊού Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα. Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά (τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)· κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου, τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής. Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Aaylita μουΣε ευχαριστώ…. πολύ
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακούσθειαόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές – την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σουπου βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήτανένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,σαν που ταιριάζει σε που α ξ ι ώ θ η κε ς μιά τέτοια πόλι,πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχιμε των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Νίκο Σε Ευχαριστώ…..
Τείχη Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώμεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.Κ. Π. Καβάφης "Τα παράθυρα" (1903)…. και "Τα Τείχη" (1897)μου άρεσε πάντα να τα διαβάζω μαζί….Καλή Σου Νύχτα… Βιβή μουμια αγκαλιά…. μεγάλη
Θερμοπύλες Τ ι μ ή σ’ εκείνους όπου στην Ζωή τωνώρισαν και φ υ λ ά γ ο υ ν Θερμοπύλες.Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·δ ί κ α ι ο ι κ’ ί σ ο ι σ’ όλες των τες πράξεις,αλλά με λύπη κιόλας κ’ ε υ σ π λ α χ ν ί α·γ ε ν ν α ί ο ι οσάκις είναι πλούσιοι, κι ότανείναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γ ε ν ν α ί ο ι,πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·πάντοτε την α λ ή θ ε ι α ομιλούντες,πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.Και περισσότερη τ ι μ ή τους π ρ έ π ε ιόταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Σάκη μουΝα’σαι Κ α λ ά…
Ζωγραφισμένα Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ. Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης. Η μέρα μ’ επηρέασε. Η μορφή της όλο και σκοτεινιάζει. Ολο φυσά και βρέχει. Πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω. Στη ζωγραφιάν αυτή κυττάζω τώρα ένα ωραίο αγόρι που σιμά στη βρύσι επλάγιασεν, αφού θ’ απέκαμε να τρέχει. Τι ωραίο παιδί· τι θείο μεσημέρι το έχει παρμένο πια για να το αποκοιμίσει.- Κάθομαι και κυττάζω έτσι πολλήν ώρα. Και μες στην τ έ χ ν η πάλι, ξ ε κ ο υ ρ ά ζ ο μ α ι απ΄την δούλεψή της. Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα…. ΑλέξανδρεΣε ευχαριστώ….
Στο Σπίτι της ΨυχήςPlus au fond, tout au fond, dans la Maison de l’ Ame, Ou vont et viennent et s’ asseoient autour d’ un feu,Les Passions avec leurs visages de femme.RODENBACH Μέσα στο Σπίτι της Ψυχής γυρίζουνε τα Πάθη – ωραίες γυναίκες στα μεταξωτά ντυμένες, και με σάπφειρους εις το κεφάλι.Από την πόρτα του σπιτιού έως μέσα εις τα βάθηορίζουνε τες αίθουσες όλες. Στην πιο μεγάλη – τες νύχτες που το αίμα των ζεστάθη -χορεύουνε και πίνουνε με τα μαλλιά λυτά. Έξω απ’ τες αίθουσες χλωμές και κακοεντυμένες με φορεσιές ενός παληού καιρού, οι Αρετές γυρίζουν και με πίκρα ακούνε την εορτή που κάμνουνε οι εταίρες μεθυσμένες.Στων παραθύρων τα υαλιά τα πρόσωπα κολούνε και βλέπουν σιωπηλές, συλλογισμένες,τα φώτα, τα διαμαντικά, και τ’ άνθη του χορού.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Αγριαδίτσα μουΣε ευχαριστώ…. πολύ, για την τιμή.
ΚρυμμέναΑπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπανα μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνετες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε μ.επολλές φορές που πήγαινα να πω.Η πιο απαρατήρητές μου πράξειςκαι τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα -από εκεί μονάχα θα με νοιώσουν.Αλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθείτόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.Κατόπι -στην τελειωτέρα κοινωνία-κανένας άλλος καμωμένος σαν εμέναβέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.Κ. Π. Καβάφης Καλό Σου Απόγευμα… Αίολε
17 Δεκεμβρίου, 2009
hvasso53
"Lycofos Nostalgias" 
22 responses to “«Ολίγη αγαπημένη Πολιτεία»… από τον Κ. Καβάφη”
Βεατρίκη
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 09:05
Βάσσω μου, Βασσούλα μου ονειρεμένη! Μια καλημέρα γλυκειά και με την φρεσκάδα τηαγουροξυπνημένης παραθαλάσσιαςπόλης σου φέρνω! Για την ποίηση, τονδρόμο και τους στεναγμούς του..Νάξερες πόσο πολύ το χάρηκε η ή μ ου το αφιερά σου το σημερινό..Τι σπουδαίος ποητής, τι βασανισμένος άνθρωπος , ο ποιητής!Κι είναι οι τόποι κι είναι οι θάλασσες κι είναι η πόλη μέσα μας και γύρω μας.. Εκεί και μπορούμε ναβρούμε τις καινούργιες θάλασσες, τους νέους τόπους, την άλλη πόλη..πό την ματιά μας και μας εξαρτάται το τι είναι κειό που βλέπουμε.. και προς τα που στερεφόμαστε να ιδούμε..Και όμως, υπάρχουνε και ας λεει ο ποιητής.. αρκεί να μην ευτελίζουμε την ζωή μας στου Κόσμου και της πόλης της βοή..Από την Πολη εκκινάς και πάλε σε Πόλη φτάνεις..Μπορεί νάναι όμοια μα είναι κι αλλιώτικη. Ιδια, μθες δεν είναι. Η διαδρομή είναι που την αλλάζει ..στην ματιά και στα πράγματα.. Βαρύς ο φόρτος του πάθους της ηδονής, ασήκωτος για πολλούς..και για τον ποιητήΚι η πόλη έρχεται και βυθίζεται.. Αχ ! οι Αντιόχειες και οι άλλες και τα άλλα…"Αλλά Κατεστραμμένος άνθρωπος τι φταίω εγώ; Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ"
MARIA
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 09:16
LATREMENOS MONADIKOS KAVAFHS LATREMENSO TERMA AUTO TA LEIEI OLAKALHMERA KALH MOY SE FILO GLUKA
yannidakis
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 09:41
παντα σε ευχαριστω που αφηνεις μια ποιητικη νοτα στο χωρο. Ισως να μη στο λεω καθημερινα, αλλα αποτελεις ενα θεματικο ιστολογιο και ειναι φορες που εισαι απλα μια ανακουφιση :[
Georgia
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 10:34
Κι αν δεν μπορείς να κάμειςτην ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…(Όσο Μπορείς)αυτο θα ειναι επικαιρο παντα στις μερες, στους μηνες .στα χρονια για παντα …..ευχαριστω Βασουλα καλημερα !!
Aaylita
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 11:16
Πολύ όμορφο…Ευχαριστούμε, Βασούλα!
Niko
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 12:46
Α ο μελαγχολικός Καβάφης, πως μπορεί να λέει αυτά που εμείς δε μπορούμε να εκφράσουμε…Πάντα σ’ ευχαριστώ Βάσω για τα ποιήματα που μιλάνε στην ψυχή μας!Να ‘σαι πάντα καλά!
vivi
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 15:47
Διαφορετικότητα, φυγή από το σήμερα, καταφύγιο στο χτες, αγωνία για το αύριο αλλά συχρόνως φόβος και άρνηση της πραγματικότητας, ωστόσο….μαγευτική γραφή!Τα παράθυραΣ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώμέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώγια νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξειένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώνα τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλό σου απόγευμα Βάσω μου!
300
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 16:10
Ευτελισμό εμπεριέχει το λέγειν του Προδωμένου.’Οποιας Διάστασης.Όποιο κι αν είναι.Άνθρωπος των Α ρ χ ώ ν έχει την Ικανότητα να το Αναγνωρίζει μέσα του,το Λέγειν του εκφραζόμενου..Κι άν θέλει εκσφεντονίζει Πυρά Ωμά……………………………………………………………………………….Φοβερός ο Καβάφης…..Γειά Σου Βάσω..!
Αλέξανδρος
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 16:16
πολύ όμορφη καταχώρηση …καλή συνέχεια
Αγριάδα
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 17:41
Kαθημερινή επισκέπτριά σου… και άφωνη!Καλό βραδυ!
Aeolos
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 19:01
Τι να πω βρε Βάσω… Πόσο μέσα στο μυαλό μου είσαι… Ο αγαπημένος μου ποιητής, διαβασμένος από έναν πολύ αγαπημένο μου ηθοποιό. Ένας απόλυτος συνδυασμός… Η φίλη μου, η Γεωργία, αναπαρήγαγε μάλιστα, ένα από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια της θεϊκής ποίησης του Καβάφη. Που πάντα θα είναι επίκαιρο. Σας ευχαριστώ και τις δύο …
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 21:52
Η πόλις Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ’ αυτή.Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·κ’ είν’ η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δωερείπια μαύρα της ζ ω ή ς μου βλέπω εδώ,που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-δεν έχει π λ ο ί ο για σε, δεν έχει ο δ ό.Ετσι που τη Z ω ή σου ρ ή μ α ξ ε ς εδώστην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την Γη την χ ά λ α σ ε ς.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Βεατρίκη μουμια αγκαλιά….
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 21:56
Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την Ζ ω ή σου ό π ω ς την θ έ λ ε ι ς,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την ε ξ ε υ τ ε λ ί ζ ε ι ςμες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,στων σχέσεων και των συναναστροφώντην καθημερινήν ανοησία,ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.Κ. Π. Καβάφης Από τα αγαπημένα μου!Καλή Σου Νύχτα… Μαράκιμια αγκαλιά ζεστή σε Σένα…
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:00
Εν εσπέρα Πάντως δε θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα των χρόνων με το δείχνει. Αλλ’ όμως κάπως βιαστικάήλθε και τα σταμάτησεν η Μοίρα.Ήτανε σύντομος ο ωραίος βίος.Αλλά τι δυνατά που ήσαν τα μύρα,σε τι εξαίσια κλίνην επλαγιάσαμε,σε τι ηδονή τα σώματά μας δώσαμε.Μια απήχησις των ημερών της ηδονής,μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε,κάτι απ’ της νεότητός μας των δυονώ την πύρα·στα χέρια μου ένα γράμμα ξαναπήρα,και διάβαζα πάλι και πάλι ως που έλειψε το φως.Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά-βγήκα ν’ αλλάξω σκέψεις βλέποντας τουλάχιστονο λ ί γ η α γ α π η μ έ ν η Π ο λ ι τ ε ί α ,ολίγη κίνησι του δρόμου και των μαγαζιών.Κ. Π. Καβάφης ΚΑΛΗ Σου ΝΥΧΤΑ…yannidakiΣε ευχαριστώ….
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:09
Ας φρόντιζανΚατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.Αυτή η μ ο ι ρ α ί α Π ό λ ι ς, η Αντιόχειαόλα τα χρήματά μου τάφαγε:αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.Αλλά ε ί μ α ι ν έ ο ς και με υγείαν αρίστην.Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάταενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσωνα είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους – τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;αν μ’ εμποδίσουνε, τι φ τ α ί ω εγώ.Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχηγια το αψήφιστο της εκλογής.Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φ τ α ί ω εγώ.Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.Ας φ ρ ό ν τ ι ζ α ν οι κραταιοί θεοίνα δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Γεωργία μουένα ακόμα… Ποίημα του Καβάφη… τόσο επίκαιρο!Να’σαι… καλά, μάτια μου
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:11
Θάλασσα του πρωϊού Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα. Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά (τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)· κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου, τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής. Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Aaylita μουΣε ευχαριστώ…. πολύ
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:15
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακούσθειαόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές – την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σουπου βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήτανένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,σαν που ταιριάζει σε που α ξ ι ώ θ η κε ς μιά τέτοια πόλι,πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχιμε των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Νίκο Σε Ευχαριστώ…..
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:32
Τείχη Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώμεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.Κ. Π. Καβάφης "Τα παράθυρα" (1903)…. και "Τα Τείχη" (1897)μου άρεσε πάντα να τα διαβάζω μαζί….Καλή Σου Νύχτα… Βιβή μουμια αγκαλιά…. μεγάλη
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:37
Θερμοπύλες Τ ι μ ή σ’ εκείνους όπου στην Ζωή τωνώρισαν και φ υ λ ά γ ο υ ν Θερμοπύλες.Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·δ ί κ α ι ο ι κ’ ί σ ο ι σ’ όλες των τες πράξεις,αλλά με λύπη κιόλας κ’ ε υ σ π λ α χ ν ί α·γ ε ν ν α ί ο ι οσάκις είναι πλούσιοι, κι ότανείναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γ ε ν ν α ί ο ι,πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·πάντοτε την α λ ή θ ε ι α ομιλούντες,πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.Και περισσότερη τ ι μ ή τους π ρ έ π ε ιόταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Σάκη μουΝα’σαι Κ α λ ά…
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:46
Ζωγραφισμένα Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ. Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης. Η μέρα μ’ επηρέασε. Η μορφή της όλο και σκοτεινιάζει. Ολο φυσά και βρέχει. Πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω. Στη ζωγραφιάν αυτή κυττάζω τώρα ένα ωραίο αγόρι που σιμά στη βρύσι επλάγιασεν, αφού θ’ απέκαμε να τρέχει. Τι ωραίο παιδί· τι θείο μεσημέρι το έχει παρμένο πια για να το αποκοιμίσει.- Κάθομαι και κυττάζω έτσι πολλήν ώρα. Και μες στην τ έ χ ν η πάλι, ξ ε κ ο υ ρ ά ζ ο μ α ι απ΄την δούλεψή της. Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα…. ΑλέξανδρεΣε ευχαριστώ….
Vasso
17 Δεκεμβρίου 2009 στο 22:57
Στο Σπίτι της ΨυχήςPlus au fond, tout au fond, dans la Maison de l’ Ame, Ou vont et viennent et s’ asseoient autour d’ un feu,Les Passions avec leurs visages de femme.RODENBACH Μέσα στο Σπίτι της Ψυχής γυρίζουνε τα Πάθη – ωραίες γυναίκες στα μεταξωτά ντυμένες, και με σάπφειρους εις το κεφάλι.Από την πόρτα του σπιτιού έως μέσα εις τα βάθηορίζουνε τες αίθουσες όλες. Στην πιο μεγάλη – τες νύχτες που το αίμα των ζεστάθη -χορεύουνε και πίνουνε με τα μαλλιά λυτά. Έξω απ’ τες αίθουσες χλωμές και κακοεντυμένες με φορεσιές ενός παληού καιρού, οι Αρετές γυρίζουν και με πίκρα ακούνε την εορτή που κάμνουνε οι εταίρες μεθυσμένες.Στων παραθύρων τα υαλιά τα πρόσωπα κολούνε και βλέπουν σιωπηλές, συλλογισμένες,τα φώτα, τα διαμαντικά, και τ’ άνθη του χορού.Κ. Π. Καβάφης Καλή Σου Νύχτα… Αγριαδίτσα μουΣε ευχαριστώ…. πολύ, για την τιμή.
Vasso
18 Δεκεμβρίου 2009 στο 14:42
ΚρυμμέναΑπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπανα μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνετες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε μ.επολλές φορές που πήγαινα να πω.Η πιο απαρατήρητές μου πράξειςκαι τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα -από εκεί μονάχα θα με νοιώσουν.Αλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθείτόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.Κατόπι -στην τελειωτέρα κοινωνία-κανένας άλλος καμωμένος σαν εμέναβέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.Κ. Π. Καβάφης Καλό Σου Απόγευμα… Αίολε