21 Απριλίου 1967.. η Μνήμη σώζει…

Αιώνας Εμπορίου H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, α ν ή θ ι κ ο  εμπόριο κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα, μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους λαχειοπώλες διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση, ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές, χρεώγραφα κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει; «ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν ποτέ απεργία μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές περηφάνειες γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ’ όλη τη βέβαιη νιότη σου, βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να τα μαζέψουν νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας, δολάρια ασημένια η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν μεθαύριο ― σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής», κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω απ’ τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας μας κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει, τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι, είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση, ο Pοκφέλλερ άρχισε πουλώντας καρφίτσες.                                                                                                             Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ.. ένα μεγάλο προστατευτικό σπίτι με τις  π έ τ ρ ε ς  που μου ρίξατε σ’ όλη τη ζωή μου.                                                                                                                  Τάσος Λειβαδίτης                                                                                                                                                          Για ενδεχόμενο Νέου Πραξικοπήματος όπως τότε… πριν 43 χρόνια… τη Μαύρη επέτειο…   21ης  Απριλίου του 1967… Σαν σήμερα… στην περίπτωση που η Ελλάδα αφεθεί να χρεοκοπήσει,  αναφέρει  σε σχόλιό του για τον OBSERVER:   «Don’t laugh at Europe’s woes. The travails facing Greece are also ours»,  o σχολιαστής, Will Hutton, στις 14 Φεβρουαρίου 2010, επισημαίνοντας την ανάγκη προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, με βάση τους κανόνες δίκαιης κατανομής βαρών και υποχρεώσεων διότι εάν η ελίτ «τη σκαπουλάρει» ενώ η υπόλοιπη κοινωνία θα υποφέρει, θα υπάρξει σίγουρα κοινωνική αποσύνθεση και  ε ξ έ γ ε ρ σ η  του Λαού…  Ο Hutton υποστηρίζει ότι, η μάχη της Ελλάδας για να αποφύγει τη χρεοκοπία και να συμβάλει στην ομαλή λειτουργία του ευρώ, είναι μάχη ολόκληρης της Ευρώπης…                                                                                                             … από το διαδίκτυο   «Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό.. παρά τον  α γ ώ ν α  του  Λ α ο ύ  του, τη θάλασσα και το Φως του Ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η  π α ρ ά  δ ο σ ή  του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται  Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η  α γ ά π η  της για την α ν θ ρ ω π ι ά. Κανόνας της είναι η  Δ ι κ α ι ο σ ύ ν η …                                                                                                                    Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον ά ν θ ρ ω π ο, όπου και να βρίσκεται». Γ. Σεφέρης